Η χημειοθεραπεία χορηγείται σύμφωνα με ακριβή χρονοδιαγράμματα γνωστά ως κύκλοι που καθορίζονται από τον τύπο και το στάδιο του όγκου και από το επιλεγμένο σχήμα. Αυτοί οι κύκλοι θεραπείας μπορούν να είναι είτε συνεχείς ή μπορεί να εναλλάσσονται μεταξύ περιόδων θεραπείας και ανάπαυσης που επιτρέπουν στον ασθενή να αναρρώσει. Ο συνολικός αριθμός των θεραπειών που λαμβάνει ο ασθενής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που εξηγούνται λεπτομερώς στον ασθενή από τον ογκολόγο.

Οι χημειοθεραπείες συνήθως χορηγούνται ως εξωτερικές θεραπείες στο νοσοκομείο ή στο κέντρο έγχυσης της Πρότυπης Ογκολογικής Ομάδας και απαιτούν από μερικά λεπτά μέχρι και λίγο παραπάνω από 2 ώρες. Ωστόσο, για ορισμένα σχήματα απαιτείται νοσηλεία για εγχύσεις που κυμαίνονται από 4-6 ώρες ή σε κάποιες περιπτώσεις 24 ώρες ή και περισσότερο. Είναι σημαντικό ο ασθενής να μην καθυστερήσει τις συνεδρίες θεραπείας, καθώς αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τη συνολική αποτελεσματικότητα του κύκλου.

Η χημειοθεραπεία χορηγείται με διάφορους τρόπους, οι πιο συνηθισμένοι από τους οποίους είναι:

• Εγχύσεις. Η χημειοθεραπεία χορηγείται συνήθως μέσω έγχυσης σε μια φλέβα, με την εισαγωγή μιας βελόνας σε μια φλέβα στο χέρι ή σε μια συσκευή που τοποθετείται σε μια φλέβα στο στήθος/li>
• Από το στόμα. Ορισμένα χημειοθεραπευτικά φάρμακα μπορούν να ληφθούν σε μορφή χαπιού ή κάψουλας από του στόματος.
• Ενέσεις.Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα μπορούν να εγχυθούν με βελόνα (ενδομυϊκή ή υποδόρια), ακριβώς όπως μια κανονική ένεση.

Ωστόσο, σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις, η χημειοθεραπεία χορηγείται ως εξής:

• Κρέμες.Κρέμες ή πηκτώματα (gels) που περιέχουν χημειοθεραπευτικά φάρμακα μπορούν να εφαρμοστούν στο δέρμα για τη θεραπεία ορισμένων τύπων καρκίνου του δέρματος.
• Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία μιας περιοχής του σώματος.Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα μπορούν να χορηγηθούν απευθείας σε μια περιοχή του σώματος. Για παράδειγμα, μπορούν να χορηγηθούν απευθείας στην κοιλιακή χώρα, στην θωρακική κοιλότητα, στο κεντρικό νευρικό σύστημα ή μέσω της ουρήθρας στην ουροδόχο κύστη.
• Χημειοθεραπεία που χορηγείται απευθείας στον καρκινικό ιστό. Η χημειοθεραπεία μπορεί να χορηγηθεί απευθείας στον καρκίνο ή μετά από χειρουργική επέμβαση, στην περιοχή όπου βρισκόταν ο καρκίνος σε μορφή λεπτού δισκίου που περιέχει χημειοθεραπευτικά φάρμακα κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Τα δισκία διαλύονται με την πάροδο του χρόνου, απελευθερώνοντας χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα μπορούν επίσης να εγχυθούν μέσω ένεσης σε μια φλέβα ή αρτηρία που τροφοδοτεί άμεσα έναν όγκο.

Οι στοχευμένες θεραπείες είναι φάρμακα που δημιουργούνται για να μπλοκάρουν συγκεκριμένα γονίδια, πρωτεΐνες ή άλλα μόρια που εμπλέκονται στην ανάπτυξη και εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων. Αυτός ο τύπος θεραπείας βρίσκεται στο επίκεντρο εκτεταμένης έρευνας αντικαρκινικών φαρμάκων. Αυτοί οι τύποι φαρμάκων δρουν εναντίον του καρκινικού κυττάρου-στόχου ενώ είναι λιγότερο επιβλαβείς για τα φυσιολογικά κύτταρα που δεν έχουν τον συγκεκριμένο στόχο.

Οι ορμόνες είναι χημικές ουσίες που παράγονται από το ενδοκρινικό σύστημα και βρίσκονται φυσιολογικά στο σώμα. Ορισμένοι τύποι καρκίνου απαιτούν συγκεκριμένες ορμόνες στο αίμα, οι οποίες λένε στα καρκινικά κύτταρα να αναπτυχθούν ανεξέλεγκτα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό ορισμένων τύπων καρκίνου του μαστού, του προστάτη και της μήτρας. Η ιατρική έρευνα έχει αναπτύξει φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα αυτών των συγκεκριμένων ορμονών ή που εμποδίζουν το σώμα από το να τις χρησιμοποιήσει, συντελώντας σε μια αποτελεσματική θεραπεία που μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο των καρκινικών κυττάρων. Αυτό είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε ορισμένους καρκίνους του μαστού.

Όπως τα βακτήρια και οι ιοί δέχονται επίθεση και καταστρέφονται από το ανοσοποιητικό σύστημα επειδή είναι “ξένα” προς το σώμα έτσι και τα καρκινικά κύτταρα αρχικά αναγνωρίζονται ως επικίνδυνα από το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος και καταστρέφονται αλλά προοδευτικά αναπτύσσουν την ικανότητα να μειώνουν ή να καταστέλλουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τα φάρμακα ανοσοθεραπείας χρησιμοποιούν εκ νέου το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου για να καταπολεμήσουν τα καρκινικά κύτταρα. Μπορούν να διεγείρουν, να ενισχύσουν ή να εκπαιδεύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου να δράσει καλύτερα και πιο αποτελεσματικά, όταν επιτίθεται στα καρκινικά κύτταρα. Αυτό μπορεί να γίνει με έναν από τους ακόλουθους δύο τρόπους:

• Μέσω του εμβολιασμού του ασθενούς με χορήγηση εμβολίου κατά του καρκίνου η μεσω της χορηγησης ανοσοδιεγερτικών φαρμάκων, οπου το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς εκπαιδεύεται να αναγνωρίζει τα καρκινικά κύτταρα ως στόχους για καταστροφή, ή
• Μέσω της χορήγησης θεραπευτικών αντισωμάτων ως φαρμάκων, οπότε το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς αναλαμβάνει να καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα μέσω των θεραπευτικών αντισωμάτων.

Σε περιπτώσεις καρκίνου όπου ενδείκνυται ανοσοθεραπεία, αυτές οι θεραπείες είναι πιο αποτελεσματικές και λιγότερο τοξικές από τη χημειοθεραπεία.