Ορισμός-συχνότητα
Είναι ο συχνότερος γυναικολογικός καρκίνος στις ανεπτυγμένες χώρες. Η συχνότερη εμφάνισή του είναι την 6η-7η δεκαετία της ζωής και το 80% των ασθενών είναι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Σπάνια διαγιγνώσκεται σε ηλικία κάτω των 40 ετών . Πολλές προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με καρκίνο μήτρας έχουν σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών ή προέρχονται από οικογένειες με το σύνδρομο οικογενούς μη πολυποειδούς καρκίνου του εντέρου (HNPCC).
Παράγοντες κινδύνου
- Δίαιτα και τρόπος ζωής: η παχυσαρκία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου μήτρας
- Ορμονική θεραπεία: γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία υποκατάστασης με οιστρογόνα χωρίς προγεστερόνη έχουν αυξημένο κίνδυνο
- Ταμοξιφαίνη: αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου ενδομητρίου κατά δύο φορέ
- Πρόωρη εμμηναρχή – καθυστερημένη εμμηνόπαυση
- Σύνδρομο πολυκυστικών οωθηκών
- Παθήσεις όπως ο διαβήτης, η αρτηριακή υπέρταση ή η χολολιθίαση προδιαθέτουν ή συνυπάρχουν συχνά με τον καρκίνο του σώματος της μήτρας
- Κληρονομικότητα: ιστορικό πολλών κακοηθειών στην οικογένεια, ισχυρό οικογενειακό ιστορικό με καρκίνο στο παχύ έντερο ή στο ενδομήτριο καθώς και οικογενειακή προδιάθεση
- Γυναίκες που δεν έχουν κάνει παιδιά
Σημειώνεται ότι η χρήση αντισυλληπτικών δισκίων μειώνουν το σχετικό κίνδυνο κατά 50%.
Συμπτώματα- Διάγνωση
- Κολπική αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση
- Αιμορραγία μεταξύ περιόδων ή επώδυνες περίοδοι
- Πίεση και πόνοι στην περιοχή της λεκάνης
- Σπανιότερα κολπική έκκριση ιδίως σε μετεμμηνοπαυσικές γυναίκες
Η διαγνωστική διαδικασία περιλαμβάνει:
- Βιοψία ενδομητρίου
- Διαγνωστική απόξεση
- Υστεροσκόπηση (σε εξειδικευμένα κέντρα)
- Προεγχειρητικό έλεγχο με αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία υπερηχογράφημα.
- Προσοχή: το test ΠΑΠ δεν σχετίζεται με τη διάγνωση καρκίνου του σώματος της μήτρας αλλά μόνο του τραχήλου της μήτρας.
Θεραπεία
- Η χειρουργική θεραπεία αποτελεί την βασική μέθοδο της αντιμετώπισης των όγκων αυτών και συνίσταται ολική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων και δειγματοληπτική εξαίρεση λεμφαδένων της περιοχής.
- Ακτινοθεραπεία: χρησιμοποιείται συχνά μετά την επέμβαση ή προφυλακτικά.
Επιπλέον σε πιο προχωρημένη νόσο χρησιμοποιείται ορμονοθεραπεία, χημειοθεραπεία, και βραχυθεραπεία (τοπική ακτινοθεραπεία με ραδιενεργά εμφυτεύματα).
