Καρκίνος Παγκρέατος

Ορισμός

Το πάγκρεας είναι ένας αδένας στο πίσω μέρος της κοιλιάς που εμπλέκεται στην πέψη των τροφών. Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι σχετικά σπάνιος αλλά ιδιαίτερα επικίνδυνος. Η συχνότητά του αυξάνεται με την ηλικία και συνδέεται με το κάπνισμα, την κατάχρηση αλκοόλ και σπάνια με κληρονομική προδιάθεση.

Συμπτώματα – Διάγνωση

• Επίμονος πόνος στην κοιλιά ή και στη μέση.
• Επίμονη ναυτία, έμετοι, δυσκοιλιότητα που συχνά συνοδεύονται από ανεξήγητη απώλεια βάρους και αποστροφή για το φαγητό.
• Σταδιακός κίτρινος χρωματισμός του δέρματος και των ματιών (ίκτερος).

Diagnostic procedures, besides a thorough clinical examination, include ultrasound, Computer Tomography (CT) and possibly an MRI of the abdomen. A biopsy of suspicious lesions is indicated via endoscopic techniques (ERCP, endoscopic ultrasound), CT guidance or surgically.

Treatment

Η διαγνωστική διαδικασία περιλαμβάνει πέραν της κλινικής εξέτασης υπερηχογράφημα, αξονική και πιθανώς μαγνητική τομογραφία κοιλιάς. Είναι απαραίτητο να ληφθεί βιοψία από ύποπτες βλάβες μέσω τεχνικών παρόμοιων με τη γαστροσκόπηση (ERCP, ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα) ή χειρουργικά ή υπό τον αξονικό τομογράφο.

Θεραπεία

Η χειρουργική εξαίρεση του όγκου είναι η πρώτη θεραπευτική επιλογή όταν αυτό είναι εφικτό. Ενδοσκοπικές τεχνικές όπως η τοποθέτηση ενός αυλού (stent) για παροχέτευση της χολής χρησιμοποιούνται για συμπτωματική ανακούφιση. Η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία χρησιμοποιούνται μόνες ή σε συνδυασμό, συμπληρωματικά στην χειρουργική προσέγγιση ή στην ανεγχείρητη νόσο. Νεώτερα φάρμακα εγκρίνονται συνεχώς για τη θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος συμπεριλαμβανομένων και νέων στοχευμένων παραγόντων.

Όγκοι νησιδίων του παγκρέατος

Πρόκειται για μια ετερογενή ομάδα πολύ σπάνιων όγκων που προέρχονται από τμήματα του παγκρέατος που εκκρινουν ορμόνες σχετικές κατά κύριο λόγο με τη λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος. Συχνά προκύπτουν στο πλαίσιο κληρονομικών συνδρόμων. Συνήθως οι όγκοι εκκρίνουν και αυτοί τις αντίστοιχες ορμόνες σε περίσσεια προκαλώντας κλινικά σύνδρομα. Η κλινική εικόνα από τέτοιους όγκους περιλαμβάνει επίμονες διάρροιες, συχνά επεισόδια υπογλυκαιμίας ή νεοδιαγνωσθέντα διαβήτη, πόνο στο στομάχι και επεισόδια έντονης ερυθρότητας του δέρματος (φουντώματα) με δυσκολία στην αναπνοή.

Η διάγνωση βασίζεται στις ίδιες αρχές με τη διάγνωση του καρκίνου του παγκρέατος και επιπλέον σε εξειδικευμένες εργαστηριακές εξετάσεις.

Η εξέλιξη των όγκων αυτών είναι γενικά πολύ αργή και η αγωγή αρχικά στοχεύει στο έλεγχο των συμπτωμάτων, ενώ η χημειοθεραπεία έχει θέση σε προχωρημένα στάδια.

Και εδώ έχουν βρεθεί νέοι στοχευμένοι παράγοντες που δρουν αποτελεσματικα.